Przejdź do zawartości

Edward von Ropp

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward von Ropp
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1851
Liksna

Data i miejsce śmierci

25 lipca 1939
Poznań

Miejsce pochówku

bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku

Arcybiskup metropolita mohylewski
Okres sprawowania

1917–1939

Biskup diecezjalny wileński
Okres sprawowania

1903–1917

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

13 lipca 1886

Prezbiterat

2 sierpnia 1886

Nominacja biskupia

9 czerwca 1902

Sakra biskupia

3 listopada 1902

podpis
Odznaczenia
Wstęga Wielka Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

3 listopada 1902

Konsekrator

Bolesław Hieronim Kłopotowski

Współkonsekratorzy

Antoni Baranowski
Kazimierz Ruszkiewicz

Edward von Ropp (niem. Eduard Michael Johann Maria Baron von der Ropp; ur. 2 grudnia 1851 w Liksnie k. Dyneburga, zm. 25 lipca 1939 w Poznaniu) – biskup katolicki, ordynariusz w Tyraspolu (1902–1903), biskup wileński (1903–1917), arcybiskup mohylewski (1917–1926).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Trzeci z czwórki synów barona Emmericha Juliusa von der Roppa i hrabianki Izabelli Józefy Plater-Zyberk (Isabella von Plater-Syberg), córki Michała Platera-Zyberka, cywilnego wicegubernatora wileńskiego. Po studiach w Petersburgu pracował w administracji państwowej. Wstąpił do seminarium duchownego w Kownie, gdzie przyjął święcenia kapłańskie 20 lipca 1886 r. Proboszcz w Lipawie na Łotwie, kanonik żmudzki. Troszczył się o rozwój szkolnictwa ludowego i działalność charytatywną.

9 czerwca 1902 mianowany biskupem tyraspolskim, sakrę biskupią przyjął 16 listopada 1902 w Petersburgu z rąk abpa Bolesława Hieronima Kłopotowskiego (współkonsekratorzy − Antoni Baranowski i Kazimierz Ruszkiewicz). 9 listopada 1903 mianowany biskupem wileńskim, ingres do katedry wileńskiej odbył 2 grudnia 1903. Za próby rozwiązania konfliktów narodowościowych i popieranie interesów polskich zmuszony został przez władze rosyjskie w 1907 do opuszczenia diecezji i osiedlenia się w Niszczy, w guberni witebskiej. 25 lipca 1917 mianowany arcybiskupem mohylewskim, ingres do katedry w Mohylewie odbył 2 grudnia 1917. Był także administratorem apostolskim diecezji mińskiej w 1917 r. Ostatni pasterz na stolicy metropolitalnej w Mohylewie. Skazany przez władze radzieckie na śmierć. 29 kwietnia 1919 deportowany z terenu ZSRR, rezydował w Lublinie, Warszawie i Poznaniu. W Lublinie pełnił posługę w kościele pw. św. Jozafata przy ul. Zielonej 3, który to kościół − zbudowany przed laty jako prawosławna cerkiew podległa bezpośrednio patriarsze Konstantynopola − został mu użyczony przez biskupa lubelskiego Mariana Leona Fulmana na prokatedrę. W budynkach kościelnych abp Ropp otworzył seminarium duchowne, działające pod nazwą Instytutu Misyjnego[1].

Zmarł 25 lipca 1939 w szpitalu sióstr Elżbietanek w Poznaniu, gdzie przebywał od czasu, gdy w marcu tego roku zachorował na zapalenie płuc[2]. 28 lipca 1939 został pochowany w Kaplicy Szołdrskich w podziemiach archikatedry poznańskiej[3]. W 1983 ciało abpa Edwarda von Roppa przewieziono do Białegostoku i złożono do krypty archikatedry białostockiej[4].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kościół pw. św. Jozafata. diecezja.lublin.pl. [dostęp 2013-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-21)].
  2. Zgon Ś. P. J. E. KS. arcybiskupa Roppa. „Wschód”. Nr 142, s. 1, 6 sierpnia 1939. 
  3. Pogrzeb ś. p. metropolity arcybiskupa Edwarda Roppa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 170 z 30 lipca 1939. 
  4. Tajemnice krypt w najstarszym kościele w mieście. bialystok.tvp.pl, 2010-11-01. [dostęp 2017-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-27)].
  5. Jubileusz ks. Arcyb. Roppa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 128 z 5 czerwca 1927. 
  6. M.P. z 1939 r. nr 86, poz. 195 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]